​

​

 

Κοινότητα του Δήμου Λαμιαίων του νομού Φθιώτιδας. Βρίσκεται στη Δυτική πλαγιά της Οίτης σε υψόμετρο 800μ. Πνιγμένο στα νερά και στο πράσινο αποτελεί αγαπημένο τόπο αναψυχής των ξενιτεμένων στα αστικά κέντρα κατοίκων του.​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​

​Παλαιότερα έσφυζε από ζωή χειμώνα - καλοκαίρι. Στις μέρες μας, οι λιγοστοί μόνιμοι κάτοικοι υποδέχονται τους κυνηγούς και τους λάτρεις της φύσης το χειμώνα, και το καλοκαίρι τα χαρούμενα γέλια των παιδιών που απολαμβάνουν την Ρουμελιώτικη ύπαιθρο που τόσο απλόχερα μας προσφέρει τη δροσιά του καταπράσινου δάσους, τα κρύα νερά, τα φρέσκα φρούτα και  λαχανικά, το οξυγόνο που τόσο μας αναζωογονεί και την ομορφιά του φυσικού τοπίου.​​​​​​​​​​​​​​​​​​

 

Πύργος Υπάτης



Το χωριό απλώνεται στην πλαγιά με τα σπίτια του «επάνω μαχαλά» να ξεκινάνε στα 850-900 μέτρα υψόμετρο στις παρυφές του πυκνού ​δάσους από έλατα που στεφανώνει την Οίτη μέχρι την αλπική ζώνη και με τα χαμηλότερα σπίτια του «κάτω μαχαλά»  να κατεβαίνουν μέχρι τα 650 μέτρα. Στο Βόρειο τμήμα της κοινότητας  αναπτύσσεται και ο νέος συνοικισμός με καινούργια σπίτια που έχουν φτιαχτεί τα τελευταία 20 χρόνια.  Πολλοί κάτοικοι ανακαινίζουν ή ανακατασκευάζουν πλέον τα παλιά πέτρινα σπίτια της κοινότητας διατηρώντας τα παραδοσιακά στοιχεία του οικισμού. Μεγάλο πλεονέκτημα για την κοινότητα αποτελεί η σχεδόν ισοϋψής πορεία του δημόσιου δρόμου για παραπάνω από 3 χιλιόμετρα που αποτελεί αγαπημένο και ξεκούραστο περίπατο για τους κατοίκους και τους παραθεριστές του χωριού και εκτείνεται από την είσοδο του χωριού  και φθάνει στο ρέμα του «Ανήλιαγου»  που κατεβαίνει από το Νεχώρι.
Γύρω από το χωριό  ο τόπος ήταν γεμάτος από τα περιβόλια και τις καλλιέργειες  των κατοίκων του. Τριφύλλια, σιτάρι, φασόλια, ντομάτες, αμπέλια αλλά και μεγάλος αριθμός  από οπορωφόρα δέντρα όπως μηλιές, αχλαδιές , καρυδιές, καστανιές, αμυγδαλιές, δαμασκηνιές, κερασιές, κορομηλιές κλπ χάριζαν τους καρπούς τους στους μόνιμους κατοίκους του χωριού. Σήμερα λίγοι είναι πλέον είναι οι μόνιμοι κάτοικοι και ακόμα λιγότεροι αυτοί που διατηρούν τους κήπους και τα μποστάνια τους και απολαμβάνουν τις αξεπέραστες γεύσεις των φυσικών προϊόντων.
Στους πρόποδες του χωριού μέσα στο πυκνό πλατανόδασος  βρίσκουμε τις πηγές της Βίστριζας  ( Ίναχος) του μεγαλύτερου παραπόταμου του Σπερχειού. Εδώ υπάρχουν δύο υδρομαστεύσεις που στέλνουν τα κρύα νερά των πηγών στα χωριά του κάμπου της Λαμίας. Παράλληλα ένα μικρό υδροηλεκτρικό έργο εκμεταλλεύεται την αδιάκοπη ροή του «Ανήλιαγου» και της «Τριανταφυλλιάς» για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Στην ευρύτερη περιοχή του Πύργου όπως και στο μεγαλύτερο μέρος της Οίτης η βλάστηση είναι οργιώδης. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία από αγριολούλουδα, αγριοτριανταφυλλιές, φτέρες, άγριες ορχιδέες, πολύχρωμες ανεμώνες αλλά και τα χαρακτηριστικά κίτρινα κρίνα της Οίτης. Το έλατο κυριαρχεί από τα 900μ και πάνω. Ένας μεγάλος αριθμός δασικών φυτών, όπως, σφένδαμια,  πουρνάρια, πλατάνια, ιτιές, πεύκα, βελανιδιές , λεύκες, κυπαρίσσια, κουμαριές,  πικροδάφνες και άλλα  συναντώνται στα χαμηλότερα υψόμετρα.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η Οίτη αποτελεί τον τρίτο σε μέγεθος Εθνικό δρυμό της Ελλάδος που ανακηρύχτηκε το 1966. Πολλά ζώα και πουλιά βρίσκουν καταφύγιο  εδώ  όπως αγριοκάτσικα, ζαρκάδια, αγριογούρουνα, αλεπούδες, σκαντζόχοιροι, ασβοί, λαγοί, ελάφια, κουνάβια, λύκοι, τσακάλια, νυφίτσες, σκίουροι, αετοί, γεράκια, γύπες, πέρδικες, κουκουβάγιες, δρυοκολάπτες αλλά και μια μεγάλη ποικιλία από έντομα και ερπετά.​​​​​
 

Στο χωριό δεσπόζει ο ενοριακός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου που εγκαινιάστηκε το 1972.  Είναι κατασκευασμένος από πωρόλιθο και ολοκληρώθηκε με τις προσφορές, τις ενέργειες και την προσωπική εργασία των χωριανών και των μελών του Συλλόγου.  Δίπλα στην εκκλησία το παλιό δημοτικό σχολείο στεγάζει πλέον το πνευματικό κέντρο της κοινότητας που εξοπλίστηκε και συντηρείται από το Σύλλογο και αποτελεί το αγαπημένο στέκι της νεολαίας τους καλοκαιρινούς μήνες. Δίπλα στο εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου είναι η παιδική χαρά και το αθλητικό κέντρο του Πύργου με τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ που ολοκληρώθηκαν με δαπάνες και προσφορές του Συλλόγου. Στην είσοδο του χωριού μεταφέρθηκε το νέο κοιμητήριο της κοινότητας και κατασκευάστηκε  εκ νέου το ξωκλήσι της  Αγίας Σοφίας. Στον απέναντι βράχο της  «Κούτρας» αγναντεύουμε το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία του Πύργου που καταστράφηκε από τους Γερμανούς κατακτητές τα μαύρα χρόνια της κατοχής και ξαναχτίστηκε από το Σύλλογο και τους κατοίκους του χωριού. Ο Σύλλογος στα χρόνια που λειτουργεί πιστός στη διατήρηση του παραδοσιακού χαρακτήρα του Πύργου έχει κάνει σημαντικές παρεμβάσεις στην κοινότητα αναστηλώνοντας και αναδεικνύοντας τις παραδοσιακές βρύσες του χωριού που δροσίζουν τον επισκέπτη και στολίζουν τις γειτονιές της κοινότητας.

 

 

Ο επισκέπτης του Πύργου μπορεί να απολαύσει την Ρουμελιώτικη φιλοξενία τα παραδοσιακά ψητά στη σούβλα τους τοπικούς μεζέδες αλλά και το καφεδάκι του στα τρία καταστήματα που λειτουργούν στον Πύργο. 
Σε πείσμα των καιρών που θέλουν  τα ορεινά χωριά μας άδεια και εγκαταλελειμμένα, τα μέλη του Συλλόγου και οι μόνιμοι κάτοικοι του Πύργου κρατούν τον τόπο ζωντανό και μεταδίδουν την αγάπη τους για αυτόν στις επόμενες γενιές μέσα από τις δράσεις και τις εκδηλώσεις που διοργανώνουν στο χωριό συνεχίζοντας την παράδοση των ιδρυτών του Συλλόγου.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​